اگر دوست داری از گوش و ساختار دستگاه شنوایی بیشتر بدونی توصیه میکنم این مطلب رو بخونی!

صدا عبارتست از تغییرات آنی و پیشرونده فشار هوای محیط.این تغییرات فشار باعث ارتعاش پرده صماخ گوش می شود،سپس این ارتعاش به استخوانچه ها(چکشی،سندانی،رکابی)و از آن جا به آندولنف یا مایع قسمت حلزونی منتقل می شود.ارتعاش آندولنف مژک های واقع بر سلول های مویی را به حرکت در می آورد و به این ترتیب تکانه عصبی تولید می شود.سلول های مویی در داخل قسمت حلزونی به صورت tonotopic  و شبیه شاسی های پیانویی طویل و مارپیچی شکل به اصوات دارای بسامدهای مختلف پاسخ می دهند.تکانه های عصبی منشا گرفته از سلول های مویی نیز از طریق رشته های عصب حلزونی طبق آرایشی tonotopic به مغز می رسند.آن ها وارد هسته های حلزونی ساقه مغز می شوند در لمینسکوس طرفی تقویت می شوند و به کولیکولوس های تحتانی می رسند،سپس از آن جا به هسته زانویی میانی (MGN) واقع در تالاموس می روند.نورون های این هسته استطاله های خود را به قشر شنوایی اولیه واقع در قسمت خلفی لوب گیجگاهی می فرستد.در آزمون های شنیدن تباینی به هر یک از دو گوش به طور همزمان محرک های مختلف فرستاده می شود.این آزمون ها نشان داده است که اکثر دروندادهای منشا گرفته از هر گوش یه قشر شنوایی طرف دیگر می رود.همچنین نیمکره چپ اغلب نیمکره غالب برای پردازش شنوایی است.

استنباط خصایص صوتی به کمک مجموعه ای مرکب از صافی های مکانیکی و عصبی انجام می شود.بازنمود صدا در قشر شنوایی اولیه  عمدتا  tonotopic است،در حالی که پردازش واژگانی (یعنی استنباط حروف صدادار،بی صدا،و واژه ها از دروندادهای شنوایی) در نواحی ارتباطی عالیتر زبان به ویژه در لوب گیجگاهی چپ صورت می گیرد.مشخصه سندرم ناشنوایی نسبت به کلمات عبارت است از ناتوانی از فهم کلام،علی رغم سلامت فرد برای شنیدن صداها،این سندرم ممکن است نشانه ای از صدمه در قشر آهیانه چپ باشد و به نظر می رسد که در نتیجه قطع ارتباط قشر شنوایی با ناحیه ورنیکه به وجود آید.سندرم نادری که نقطه مقابل آن است،صدا نشناسی(auditory sound agnosia) است که عبارت است از ناتوانی در تشخیص صداهای غیر کلامی،نظیر صدای بوق ماشین یا میو میوی گربه،علی رغم سلامت فرد در شنیدن و تشخیص کلام.محققان این سندرم را همتای نیمکره راستی سندرم قبلی می دانند.