استرس مزمن
در هنگام مواجهه با بیماری طبی یا عامل استرس زای مزمن روان شناختی،تعامل پیچیده بین دستگاه ایمنی و عصبی سبب مجموعه ای از تغییرات رفتاری ناشی از ایمنی می شود که به آن لقب سندروم بیماری یا رفتار بیماری داده اند.این تغییرات رفتاری عبارتند از ملال،بی لذتی،خستگی،کناره گیری اجتماعی،افزایش احساس درد،بی اشتهایی،تغییر الگوهای خواب و بیداری و کژکاری شناختی.
هرچند سندروم تمام عیار در پاسخ به عفونت دیده می شود اما با تجویز سیتوکین های ایمنی ذاتی نیز می توان آن را در انسان ها و حیوانات آزمایشگاه باز تولید کرد.مهار فعالیت سیتوکین سبب کاهش یا جلوگیری از بروز رفتار بیماری در حیوانات آزمایشگاهی می شود حتی وقتی چنین رفتاری در نتیجه استرس روان شناختی باشد.شواهد مبنی بر این که سمیت رفتاری ناشی از سیتوکین مرتبط با افسردگی اساسی است،تا حدودی برگرفته از مطالعاتی است که نشان می دهند داروهای ضد افسردگی در انسان ها و حیوانات آزمایشگاهی قادرند بروز رفتار بیماری در پاسخ به تجویز سیتوکین را کاهش داده یا حذف کنند.
